- sözükeçər
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
sözükeçər
Смотреть что такое "sözükeçər" в других словарях:
sözükeçən — sif. Hörmətli, nüfuzlu. Sözükeçən adam. – <Hacı Sultan> sözükeçər ağsaqqalların iştirakı ilə Həsənağa ilə olan ixtilafını həll etmək istədi. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sözükeçər — sif. Hörmətli, nüfuzlu. Sözükeçən adam. – <Hacı Sultan> sözükeçər ağsaqqalların iştirakı ilə Həsənağa ilə olan ixtilafını həll etmək istədi. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağzihavali — (Quba) sözükeçən, hörmətli. – U çux ağzihavali adama uxşiyadu … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tini — (Şamaxı) nüfuzlu, sözükeçən. – Oa heç kəs batammaz, çox tini adamdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
as — f. 1) dəyirman daşı; 2) bax: asiya(b) ə. 1) kart oyununda tuz; 2) sözükeçən, nüfuzlu; 3) mənbə, məxəz ə. mərsin (kol bitkisi) ə. sincab (xəz dərili heyvan) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağızlı — sif. 1. Ağzı olan (bax ağız 1 2 ci mənada). Ağızlı şüşə. Ağızlı qab. 2. Kəsici tərəfi olan (alət və s. haqqında). Bir odlu vulkandan yadigarmıdır; O xəncər ağızlı daş çalpaları? S. V.. 3. məc. dan. Dilli, dilavər, dilli dilavər, yaxşı danışmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağzıkəsərli — sif. dan. Sözüötən, sözükeçən, nüfuzlu; sözündə möhkəm … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
avtoritetli — sif. Nüfuzlu, səlahiyyətli, kütlə içərisində nüfuzu, etibarı, hörməti olan; sözükeçən. Avtoritetli müdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dirsəkli — sif. 1. Dirsəyi olan, yaxud dirsəklər şəklində olan (bax dirsək 2 və 3 cü mənalarda). Dirsəkli val, boru. 2. məc. dan. Qüvvətli, qolugüclü, sözükeçən. Dirsəkli adam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dişli — sif. 1. Dişi, dişləri olan; diş diş. Dişli çarx. Kənd təsərrüfatı maşınqayırma zavodları üç cür dişli mala buraxırdı. 2. məc. dan. Sözükeçən, ağızlı, nüfuzlu. Dişli adam. – <Allahyar:> Özün bilirsən ki, onlar dişli tayfadırlar. İ. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nüfuzlu — sif. Nüfuzu, hörməti, etibarı olan; sözükeçən. Nüfuzlu adam. – <Qəhrəman:> Eşitdiyimə görə bu evin sahibi şəhərin ən böyük və nüfuzlu bəyi imiş. H. N.. <Məsmə:> . . Onlar kənddə nüfuzlu, kəramət sahibi seyidlər hesab olunurdular. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
